بیوگرافی بانو شهیده زهرا حسن رمضانی
۲۲ بهمن ۱۳۵۲، چشم خانواده ی مهربان حسن رمضانی به دیدار نوزادی روشن شد که سالها بعد نه تنها چشم و چراغ خانواده که یکی از بهترین و دلسوزترین پرستاران بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع) شد.
در زندگی حرفه ای، زهرا در سال ۱۳۷۱ به عنوان دانشجوی تکنیسین اتاق عمل وارد دانشگاه شد. پس از فارغ التحصیلی از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶ طرح خود را گذراند و از سال ۱۳۸۰ به عنوان نیروی استخدامی در بیمارستان مشغول به کار شد.
خانم حسن رمضانی به شهادت همکاران و بیماران، یکی از با وجدان ترین و متعهدترین پرستاران بیمارستان بود. تلاش بی وقفه و دلسوزی او بارها موجب نجات جان بیماران شد و شوخ طبعی و اخلاق خوش ایشان، لحظات سخت بیماری و فشار کار را برای بیماران و همراهانشان و همچنین دوستانشان در کادر درمان سبک و آسان میکرد.به عنوان سرپرستار اتاق عمل، خانم حسن رمضانی توجه زیادی به بیماران داشتند و هنگام تحویل گرفتن بیماران از بخش به منظور عمل جراحی با مهربانی و شوخ طبعی با بیمار صحبت میکرد و به آنها روحیه می داد، خصوصا در زمان شیوع کرونا که بیماران ترسی مضاعف داشتند.
در این دوره هرگاه که صحبت از قرارگرفتن عنوان شهید برای کادر درمان بر اثر کرونا میشد، ایشان با فروتنی مقام شهدا را بالاتر از آن وصف میکرد که بتواند به آن مقام برسد. در حالیکه یک عمر زندگی مومنانه و همراه با ایثار به سبک شهدا، مرگی با عزت و شهادت برای خانم زهرا حسن رمضانی رقم زد.
در زندگی شخصی زهرا هم مدیر بود و هم تکیه گاه. با اینکه فرزند سوم خانواده بود پس از فوت پدر بسیاری از مسئولیتها را بر عهده گرفت و با صبوری به حل مشکلات خانواده میپرداخت. مادری دلسوز بود و در مراحل مختلف زندگی به فرزندانش توجهی خاص و رفتاری دوستانه با انها داشت وهیچگاه از سختی های زندگی گلایه نمیکرد.
در دوره ی شیوع کرونا خانم حسن رمضانی دوبار به این بیماری دچار شد که بار اول بعد از سه هفته با وجود ضعف شدید به کار برگشت و بی توجه به عوارض بیماری همچنان مانند گذشته خدمت کرد تا اینکه ابتلای دوباره ی ایشان به کرونا پس از دو ماه منجر به بستری و سرانجام شهادت ایشان شد.دعاهای بسیار و خالصانه ی دوستان و همکاران اجابت نشد و شاید دست فرشتگان و عرشیان در دعا بالاتر از مردم زمین بود.امید است نام ایشان تا ابد به نیکی جاودانه بماند.